Halfway point!

Ja, ik ben alweer twee dagen over de helft. Ik moet zeggen, de tijd is sneller  voorbij gegaan dan ik had verwacht.. 
We hebben veel drukke dagen gehad,  met een paar problemen en complicaties onderweg. Veel toeristen (vooral uit Frankrijk) blijken de uitleg in het Engels niet altijd even goed te begrijpen.. De trail bij de huskyfarm heeft veel steile hellingen en afdalingen. Die maken dat je veel moet remmen of de honden bij het omhoog gaan een beetje moet helpen. Af en toe gebeurd het dat men niet of niet voldoende remt bij een afdaling. Afgelopen week is een bestuurster haar slee in een afdalende bocht verloren, met haar dochter nog in de slee. Ik sprong van de sneeuwscooter en we hebben zonder gewonde honden de slee tot stilstand gekregen. Het enige wat ze beiden wilden weten of het goed met hun familielid ging, terwijl, als we niet zo snel gereageerd hadden de honden overgesleed hadden kunnen worden met alle rampzalige gevolgen van dien. Dit alles omdat men niet goed luistert of begrijpt hoe je een slee dient te besturen.. 
Ik vraag dus nu voor de start of men de gegeven instructie goed heeft begrepen. In de hoop dat het zulke dingen voorkomt. 
Anca en Marijke zijn een weekend bij ons langsgekomen. Anca is de fokker van Boaz en vooral in al die jaren een goede vriendin geworden. Ritva heeft vroeger ook samojeden gefokt en zij hebben veel samen gewerkt in die tijd. Via hun connectie ben ik hier ook terecht gekomen. 
Zaterdag hebben we een toertocht gemaakt met z'n vieren. 25 kilometer door verse sneeuw bleek nog niet zo simpel.. Het was hard werken, voor de honden, maar ook zeker voor ons. Ik had Boaz en Iska voor mijn slee, met nog 3 hondjes van Ritva. Helaas verloor Boaz al heel snel twee booties (sokjes) waardoor hij niet de hele tocht mee kon lopen. Onder luid protest hebben we hem vastgeknoopt in de sleezak op de slee van Anca. Waar hij uiteindelijk toch best leek te genieten van het uitzicht en het feit dat hij lekker op zijn kont mocht zitten.. Haha!
Zondag hebben we een "Sneeuwscooter Safari" gedaan onder de vakkundige leiding van Ritva. Voor vertrek zei ze dat ze niet begrijpt waarom men het een safari noemt.. Al vertelde ze wel bij elk spoor van wel dier het was, hebben we elandenpoep + slaapplaats gespot en moesten we hars proeven van een boom. Volgens mij heeft dat best wat weg van een safari! :')
's Avonds ben ik met Marijke de sauna ingegaan en zijn we twee keer tussendoor naar buiten in de sneeuw gesprongen. Supergaaf! :D
Ook heb ik heerlijk bijgekletst met Anca en hebben we veel gewandeld met de hondjes. Fantastisch om even Nederlands te kunnen praten en zo veel te lachen. Het geeft me frisse moed om de volgende weken ook ten volste te gaan genieten. 
Maandag hadden we nieuwe toeristen vanuit Frankrijk die allemaal een klein rondje gingen sleeën. Waarna ze eventueel voor verderop in de week ons als optie konden kiezen, om dan 10 km te sleeën. Iska mocht mee lopen in 1 van de teams van Reija. 4 rondjes van 2 km. Nog niet eerder mocht ze mee in de teams voor de toeristen omdat we eerst zeker wilden weten dat ze dat aankon en rustig genoeg was in het span. Wat een superhondje is het toch! Rustig wachten tot ze mocht gaan lopen, niet springen, nauwelijks blaffen en de lijnen liet ze ook met rust. En wat is ze lief met vreemde mensen. De toeristen vonden d'r allemaal fantastisch. Na het lopen worden alle honden meestal uitgebreid geknuffeld en gefotografeerd en daar kon Iska natuurlijk ook prima mee leven. Heel leuk om te zien hoe lief ze is en vooral hoe geduldig. Ik ben een trotse mama! 
Dinsdag ben ik samen met Reija naar een Finse film geweest in het plaatselijke bioscoopje, geregisseerd door een Amerikaanse vrouw. "Aatsinki: The Story Of Arctic Cowboys." die het leven portretteert van de Finse rendierherders. Reija en Ritva zijn allebei getrouwd met rendierherders. Dus ik zag een hoop herkenbare dingen.. Een aanrader voor iedereen die benieuwd is hoe het leven hier werkt. Ook is het bijzonder mooi gefilmd. (En Engelse ondertiteling ;) 
Nu ik dit schrijf zijn we weer onderweg naar Luosto (Arctic husky farm) voor een tocht van 20 km. Halverwege stoppen we bij een kotta (tentje) en gaan de toeristen even opwarmen en koffie of thee drinken. Dan rijden we de laatste 10 km in de schemer. Ben benieuwd uit welk land de toeristen dit keer komen. Al verbazingwekkend veel verschillende nationaliteiten gezien. Blijkbaar is de standaard wintersportvakantie niet zo standaard meer.. Al kun je hier ook prima skiën en snowboarden hoor! 
De dochter van Reija fotografeert graag, dus ik heb haar gevraagd of ze binnenkort wat foto's wil maken van Boaz en Iska.. Altijd leuk! Vragen staat trouwens vrij hè? 
Dikke kus van ons xx